کد مطلب:182673 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:208
میدان مسابقه
بر همین اساس انسان ها فراخوانده می شوند كه به این سمت و سو بشتابند، و سارعوا الی مغفرة من ربكم. [1] «به سوی مغفرت و بخشش پروردگار خویش بشتابید.» باید در میدان مسابقه شركت نمود و آن مقدار بر سرعت افزود تا بر دیگران سبقت گرفت. درهای این میدان بر روی همگان گشوده شده است. هر كس می تواند توان مندی فراهم كند و در میدان مسابقه شركت نماید، سابقوا الی مغفرة ربكم. [2] «به سوی بخشش و غفران خدا سبقت بجویید».
این میدان مسابقه به گونه ای است كه سرعت هیچ دونده ای تزاحم با سرعت دیگری ندارد. این گونه نیست تا دیگری را از سرعت بازداری تا خود سرعت بگیری! بلكه باید به دیگری نیز سرعت بدهی تا خود سرعت بگیری. توان خویش را افزون كنی تا از دیگران سبقت بگیری، فاستبقوا الخیرات. [3] «در كارها و رفتارهای شایسته پیشی بگیرید.». اولئك یسارعون فی الخیرات و هم لها سابقون [4] ، «آنان بر كارهای شایسته می شتابند و بر دیگران سبقت می گیرند».
و برنده ی ممتاز این مسابقه آن است كه زلال تر اندیشیده و سالم تر و سریع تر دویده، و السابقون السابقون اولئك المقربون. [5] «سبقت گیرندگان پیشین، مقرب و برنده می باشند.» برندگان این مسابقه پیامبران و امامان
[ صفحه 68]
هستند كه از همه زلال تر می اندیشند و از همه سالم تر و سریع تر راه را می پیمایند.
اندیشه زلال سید الساجدین علیه السلام و پرستش و عبودیت وی همگان را خیره ساخته است. حضرت آن مقدار شیفته این میدان است، پیمودن این راه آن مقدار برای حضرت شیرین است كه خود اظهار می دارد، اگر نبود كه خانواده ام و دیگران بر من حق داشتند كه به آنها روی كرده و زندگی روزمره را سامان دهم؛ تا هنگام ارتحال در حالت پرستش و عبادت می ماندم و یك لحظه هم به این سو نگر نمی افكندم. زیرا هنگامی كه قلب، آن سویی شد. بسیار سخت است كه حتی یك لحظه روی بر تابد و به این سو نگر افكند، لولا لاهلی علی حقا و لسایر الناس لرمیت بطرفی الی السماء و بقلبی الی الله ثم لم ارددهما حتی یقضی الله علی نفسی. [6] «اگر نبود كه خانواده و دیگران بر من حق داشتند، نگر خود را به آن سو نموده و قلب خود را متوجه خدا نموده و تا هنگامی كه خدا جانم را برمی گرفت نگر خود را به این سو نمی افكندم».
سید ساجدین علیه السلام هماره در حال نماز و قنوت است. در شبانه روز همانند امیرالمؤمنین علیه السلام هزار ركعت نماز می خواند، كان علی بن الحسین علیه السلام یصلی فی الیوم اللیلة الف ركعة كما یفعل امیرالمؤمنین علیه السلام. [7] .
همان ارزشی كه قرآن از آن ستایش می كند، امن هو قانت آناء اللیل ساجدا و قائما. [8] «آیا آن كسی كه لحظه های شب را در قنوت و تهجد است و هماره در سجده و قیام است با دیگران یكسان است»؟!
[ صفحه 69]
زین العابدین علیه السلام این گونه شیفته عبادت است كه شب ها تا به صبح شب زنده دار و روزها هماره روزه دار است. از خدمت كار حضرت خواستند درباره حضرت سخن گوید، وی گفت: هیچ گاه روز برای وی طعام نبردم و هیچ شبی بستر برای وی نگستردم، ما أتیت بطعام نهارا قط و ما فرشت له فراشا بلیل قط. [9] .
آن مقدار شب زنده دار بود كه رنگ رخسار زرد و رنجور شده و چشمان از گریه سوزش گرفته، و اصفر لونه من السهر و رمصت عیناه من البكاء [10] پیشانی از سجده پینه بسته و پاها از قیام و ایستادن ورم نموده اند. [11] و دبرت جبهته... و رمت ساقاه و قدماه من القیام فی الصلوة. [12] .
حضرت روزه گرفته در نزدیك افطار گوسفندی را ذبح و طبخ می كنند، هنگامی كه غذا آماده می شود، خود حضرت تمام غذا را بین دیگران تقسیم نموده و خود با نان و خرما افطار می كند. [13] .
آن مقدار در عبادت تلاش می نمود كه خویشان حضرت بر جان وی ترسیدند. فاطمه دختر علی علیه السلام به جابر بن عبدالله می گوید علی بن الحسین علیه السلام در اثر عبادت، خویش را هلاك می كند. شما از وی بخواهید تا رعایت حال خویش را بنماید. جابر به محضر حضرت می رسد و می گوید بهشت برای شما و محبان شما آفریده نشده است و مگر جهنم برای دشمنان شما نیآمده است! چرا این مقدار خود را به زحمت
[ صفحه 70]
می افكنی. امام سجاد علیه السلام در جواب وی می گوید، مگر پیامبر تمام لغزش هایش بخشیده نشده بود، چرا آن مقدار به نماز می ایستاد تا پاهایش ورم كند. و آیا من نباید بنده سپاسگزار خدا باشم، أفلا أكون عبدا شكورا. [14] این گونه عبادت و پرستش است كه لقب زیبای «زین العابدین و سید الساجدین» زیبنده حضرت شده است.
این میدان مسابقه به گونه ای است كه سرعت هیچ دونده ای تزاحم با سرعت دیگری ندارد. این گونه نیست تا دیگری را از سرعت بازداری تا خود سرعت بگیری! بلكه باید به دیگری نیز سرعت بدهی تا خود سرعت بگیری. توان خویش را افزون كنی تا از دیگران سبقت بگیری، فاستبقوا الخیرات. [3] «در كارها و رفتارهای شایسته پیشی بگیرید.». اولئك یسارعون فی الخیرات و هم لها سابقون [4] ، «آنان بر كارهای شایسته می شتابند و بر دیگران سبقت می گیرند».
و برنده ی ممتاز این مسابقه آن است كه زلال تر اندیشیده و سالم تر و سریع تر دویده، و السابقون السابقون اولئك المقربون. [5] «سبقت گیرندگان پیشین، مقرب و برنده می باشند.» برندگان این مسابقه پیامبران و امامان
[ صفحه 68]
هستند كه از همه زلال تر می اندیشند و از همه سالم تر و سریع تر راه را می پیمایند.
اندیشه زلال سید الساجدین علیه السلام و پرستش و عبودیت وی همگان را خیره ساخته است. حضرت آن مقدار شیفته این میدان است، پیمودن این راه آن مقدار برای حضرت شیرین است كه خود اظهار می دارد، اگر نبود كه خانواده ام و دیگران بر من حق داشتند كه به آنها روی كرده و زندگی روزمره را سامان دهم؛ تا هنگام ارتحال در حالت پرستش و عبادت می ماندم و یك لحظه هم به این سو نگر نمی افكندم. زیرا هنگامی كه قلب، آن سویی شد. بسیار سخت است كه حتی یك لحظه روی بر تابد و به این سو نگر افكند، لولا لاهلی علی حقا و لسایر الناس لرمیت بطرفی الی السماء و بقلبی الی الله ثم لم ارددهما حتی یقضی الله علی نفسی. [6] «اگر نبود كه خانواده و دیگران بر من حق داشتند، نگر خود را به آن سو نموده و قلب خود را متوجه خدا نموده و تا هنگامی كه خدا جانم را برمی گرفت نگر خود را به این سو نمی افكندم».
سید ساجدین علیه السلام هماره در حال نماز و قنوت است. در شبانه روز همانند امیرالمؤمنین علیه السلام هزار ركعت نماز می خواند، كان علی بن الحسین علیه السلام یصلی فی الیوم اللیلة الف ركعة كما یفعل امیرالمؤمنین علیه السلام. [7] .
همان ارزشی كه قرآن از آن ستایش می كند، امن هو قانت آناء اللیل ساجدا و قائما. [8] «آیا آن كسی كه لحظه های شب را در قنوت و تهجد است و هماره در سجده و قیام است با دیگران یكسان است»؟!
[ صفحه 69]
زین العابدین علیه السلام این گونه شیفته عبادت است كه شب ها تا به صبح شب زنده دار و روزها هماره روزه دار است. از خدمت كار حضرت خواستند درباره حضرت سخن گوید، وی گفت: هیچ گاه روز برای وی طعام نبردم و هیچ شبی بستر برای وی نگستردم، ما أتیت بطعام نهارا قط و ما فرشت له فراشا بلیل قط. [9] .
آن مقدار شب زنده دار بود كه رنگ رخسار زرد و رنجور شده و چشمان از گریه سوزش گرفته، و اصفر لونه من السهر و رمصت عیناه من البكاء [10] پیشانی از سجده پینه بسته و پاها از قیام و ایستادن ورم نموده اند. [11] و دبرت جبهته... و رمت ساقاه و قدماه من القیام فی الصلوة. [12] .
حضرت روزه گرفته در نزدیك افطار گوسفندی را ذبح و طبخ می كنند، هنگامی كه غذا آماده می شود، خود حضرت تمام غذا را بین دیگران تقسیم نموده و خود با نان و خرما افطار می كند. [13] .
آن مقدار در عبادت تلاش می نمود كه خویشان حضرت بر جان وی ترسیدند. فاطمه دختر علی علیه السلام به جابر بن عبدالله می گوید علی بن الحسین علیه السلام در اثر عبادت، خویش را هلاك می كند. شما از وی بخواهید تا رعایت حال خویش را بنماید. جابر به محضر حضرت می رسد و می گوید بهشت برای شما و محبان شما آفریده نشده است و مگر جهنم برای دشمنان شما نیآمده است! چرا این مقدار خود را به زحمت
[ صفحه 70]
می افكنی. امام سجاد علیه السلام در جواب وی می گوید، مگر پیامبر تمام لغزش هایش بخشیده نشده بود، چرا آن مقدار به نماز می ایستاد تا پاهایش ورم كند. و آیا من نباید بنده سپاسگزار خدا باشم، أفلا أكون عبدا شكورا. [14] این گونه عبادت و پرستش است كه لقب زیبای «زین العابدین و سید الساجدین» زیبنده حضرت شده است.
[1] آل عمران، 133.
[2] حديد، 21.
[3] بقرة، 148.
[4] مؤمنون، 61.
[5] واقعه، 10.
[6] فتح ابواب، بحار، ج 46، ص 57.
[7] خصال، ج 2، ص 517.
[8] زمر، 9.
[9] خصال، ج 2، ص 517.
[10] ارشاد، ج 2، ص 142.
[11] همان.
[12] مناقب، ج 4، ص 168.
[13] همان.
[14] مناقب، ج 4، ص 161.